1984 sıralarında NETAŞ’da Sevgi’yi tanıdım. O benim kara günlerimde dert ortağı oldu. Daha sonra eşlerimizle de bir araya gelerek dost...

Anlar, anılar… Bir insan öldüğünde o gülüş nereye gider? Halil’i düşününce aklıma önce gülüşü geliyor. O fazla konuşmazdı, önce şöyle bir...

Sevgili kardeşim Halil İbrahim, Bu defter üç yıl once kaybettiğimiz canım yavrum Özgür’ümün defteri. Ne zaman bir volkan gibi duygu...