Böyle bir yazı yazmak durumunda kalmak, bana çok zor, çok üzüntü verici geliyor. Bu zamana kadar da, elim bir türlü klavyeye gitmedi.
Çok eminim ki, İbo’nun bu kadar erken ve beklenmedik bir şekilde aramızdan ayrılmasının bir sebebi var. Meleklerimizin İbo’yu daha farklı hizmetler için yanlarına çağırdığını ve daima bizim yanımızda olduğuna inanıyorum.
İbo, hayatımda tanıdığım, en iyi kalpli, sevgi dolu, yardımsever, karşısındakine saygı duyan, bilgili, ölçülü, ne yaptığını bilen, çok ama çok değerli insanlardan biriydi.
"Ati’ciğim bak olay şöyle bir şey" diye başlayıp, konuştuğumuz konunun en derinlerine indiğimiz çok zamanlar olmuştur. Çeşitli zaman ve mekânlarda gerçekleşen bu konuşmalarımızda, kişiliğine ters düşen, yukarıda yazdığım özelliklerinden farklı bir an bile yaşamadım.
En zor zamanlarımızda bile, birlikte yanımızdaydınız. Duygu’nun hastalığını ilk öğrenip doktora gittiğimizde, muayenehanesinde moralsiz bir şekilde beklerken, sizin kapıdan içeri girmenizi ve bize destek vermenizi ömrüm boyunca hiç unutmayacağım. Çok büyük bir moral olmuştu.
Karaköy’de katıldığınız bir fuara, Duygu yardıma gelmişti. Bir yaz günü ve ramazandı. Biz de, daha sonra ziyaretinize gelmiştik. Bir süre sonra, senin verdiğin görevleri her zamanki gibi en iyi şekilde yerine getirmiş olan İbo geldi. İstemiş olduğun şeyleri ve raporunu verdi.
İbo ile hava almak için dışarı çıktık. Etrafta biraz dolaştık. Çevredeki tarihi binalar ve restorasyonları hakkında o kadar detaylı bilgiler vermişti ki, tarih konularını sevdiğim için çok hoşuma gitmişti. Daha sonra dinlenmek için gitmiş olduğumuz köhne bir çay evinde, küçük hasır taburelere oturduk. Ben oruçlu olduğumu hatırlatıp çay içmeyeceğimi söyleyince, O da içmemişti. Bu kadar, görgülü, bilgili ve karşısındaki sayan bir insandı.
İbo her zaman, kalbimizde, aklımızda, yanımızda ve fotoğrafı evimizin bir köşesinde bizimle olacak. Ruhu şad olsun.
Comentários